ცელულიტი კანქვეშა ცხიმოვანი შრის სტრუქტურული ცვლილებაა, რომელიც რამდენიმე სტადიადვლინდება.ცხიმების სინთეზი კანქვეშა შემაერთებელ ქსოვილში მიმდინარეობს ადიპოციტებისცხიმოვანი ქსოვილის უჯრედების საშუალებით. ისინი ცხიმის მარაგს ინახავენ და საჭიროებისშემთხვევაში უჯრედებს ნივთიერებათა ცვლისთვის საჭირო ენერგიით ამარაგებენ.
რა უწყობს ხელს ცელულიტის ჩამოყალბიბებასა და განვითარებას?
* გენეტიკა – არამდგრადი შემაერთებელი ქსოვილისკენ მიდრეკილება მემკვიდრეობითია, ამიტომთუ დედას ცელულიტი შეამჩნიეთ, ადრეული ახალგაზრდობიდანვე დაიწყეთ მოქმედება მისწინააღმდეგ;
* სქესი – ქალის შემაერთებელი ქსოვილი კაცისაზე სუსტია, აქვს არათანაბარი სტრუქტურა, მისიბოჭკოები პარალელურადაა განლაგებული, რაც მის ელასტიკურობასა და მოქნილობასგანაპირობებს. ეს, ერთი მხრივ, მეტად მნიშვნელოვანია ორსულობის დროს, მეორე მხრივ კიხელსაყრელი პირობაა ცელულიტის განვითარებისთვის. ცხიმის მარაგი, რომელიც ქალებსგანსაზღვრულ ადგილებზე განსაკუთრებით ჭარბად უგროვდებათ, დედისა და ნაყოფისსიცოცხლისუნარიანობისთვის აუცილებელია, თუმცა მის დაგროვებას საბოლოოდ ცელულიტამდემივყავართ.
* ჭარბი წონა – რაც მეტ ცხიმს აგროვებენ ცხომოვანი უჯრედები, მით უფრო მძლავრად იჭრებიანშემაერთებელი ქსოვილის ბოჭკოებს შორის და ცელულიტიც, შესაბამისად, უფრო მეტად არისგამოხატული, ამიტომ არასწორმა კვებამ, ფასტფუდის სიჭარბემ და მცენარეული საკვების სიმცირემ,შესაძლოა ცელულიტი გაამწვაოს.
* უმოძრაობა – ცელულიტის განვითარების ძირითად მიზეზად შეიძლება სწორედ უმოძრაობამივიჩნიოთ. ის აფერხებს სისხლის მიმოქცევას და დროთა განმავლობაში კუნთოვან ქსოვილსცხიმოვანი ენაცვლება.
* ნიკოტინი – ხელს უწყობს სისხლის მოძრაობის შენელებას, რაც თავისთავად ცელულიტისგანვითარების ხელშემწყობ ფაქტორს წარმოადგენს.
* სტრესი – უახლესი კვლევები მოწმობს, რომ სტრესის ჰორმონები ადრენალინი დანორადრენალინი აფერხებს ნივთიერებათა ცვლას და ხელს უწყობს ჭარბი ცხიმის დაგროვებას.
* ჰორმონული დარღვევა ან ჰორმონული ფონის შეცვლა, მაგალითად, ორსულობის დროს აძლიერებსცელულიტს.
როგორ ებრძვიან ცელულიტს
- გარეგანი მოქმედების პრეპარატებით – გელებით, კრემებით, ეთერზეთებით, წყალმცენარეებით, ექსტრაქტებით;
- მექანიკური ზემოქმედების მეთოდებით. ესენია:
ლიმფოდრენაჟი – ლიმფის მიმოქცევის გააქტიურება დენის იმპულსური წყაროს საშუალებით;
მიოსტიმულაცია – კუნთების ქსოვილის გამაგრება და სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესებაცვალებადი ელექტროიმპულსების საშუალებით;
ელექტროლიპოლიზი – ადიპოციტების ცხიმოვან წერტილებზე დენის პირდაპირი ლიპოლიზურიზემოქმედებით, რაც იწვევს ცხიმის დაშლას;
ულტრაბგერითი თერაპია – ულტრაბგერითი ტალღების მეშვეობით ცხიმოვანი უჯრედების დაშლა. ამგზით ხდება არაპირდაპირი ლიპოლიზი, აღდგება კანის ელასტიკურობა და სიმკვრივე;
ფონოფორეზი – ულტრაბგერის ზემოქმედებით ირღვევა ფიბროზული კარკასი, რომელიც გარსერტყმის ცელულიტურ უჯრედებს;
ვაკუუმმასაჟი – ხელს უწყობს შეშუპების ლოკალურ შემცირებას და მეტაბოლური პროცესებისდაჩქარებას;
თერმოთერაპია და კრიოთერაპია – სითბოსა და სიცივის ზემოქმედება ხელს უწყობსმიკროცირკულაციის გაუმჯობესებას და კანის ტურგორისა და ელასტიკურობის ამაღლებას;
ენდერმოლოგიური მკურნალობა – ლიპომასაჟის აპარატით (მექანიკური წრიული მასაჟი, ვიბრაციადა ვაკუუმური ასპირაცია) ხდება ფიბრობლასტებზე ზემოქმედება და აქტიურდება კოლაგენისა დაელასტინის სინთეზი;
ანტიცელულიტური მეზოთერაპია – სპეციალური კოქტეილი, რომელიც კანის ზედაპირულ შრეშიშეჰყავთ, ხელს უწყობს სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესებას, მეტაბოლიზმის გააქტიურებას;
ჰიდროთერაპია-ჰიდრომასაჟი – აუმჯობესებს ნივთიერებათა ცვლას და ააქტიურებს ქსოვილებისსისხლით მომარაგებას.
წყარო: https://www.aversi.ge/
