როგორც სჩანს, არავის სიამოვნებს ღეჭვის ხმის მოსმენა. მსგავსი სიტუაციები დისკომფორტს განაპირობებს. თუმცა არსებობენ ადამიანები, რომლებიც მსუბუქ ხმაურზეც ცოფდებიან. ეს ჩვეულებრივი გაღიზიანება არაა, ესაა ხმების მიმართ ზიზღი. წამოგიდგენთ მისოფონიას – დაავადებას, რომელიც მილიონობით ადამიანის ცხოვრების რიტს არღვევს.
გამაღიზიანებელი ხმები
მისოფონია – ხმებთან შეუგუებლობის ფორმაა, რომელიც ნერვულ აშლილობას უკავშირდება. ნეგატიური გამოცდილების გადატანა მისოფონიით დაავადებულებში სამომავლოდ რისხვას იწვევს. ახალშობილის ყვირილი, ფრჩხილის ჭრის ხმა, ხმამაღალი ღეჭვა ან მძიმე სუნთქვა – ყველანაირი ხმა ამ ადამიანებში დისკომფორტის გამომწვევია.
ყველაზე ჩვეულებრივი ხმები, რომლებზეც ადამიანთა უმრავლესობას რეაქცია არ აქვს, სხვებისთვის კოშმარად იქცევა.
ხმებთან შეუთავსებლობა ბავშვობიდან ან გარდატეხის ასაკიდან ჩნდება. პაციენტები მუდამ სიზუსტით ასახელებენ დროს, როცა მსგავსი რამით დაავადდნენ. მაგალითად, ძმასთან ერთად წოლა, რომელიც ხმამაღლა სუნთქავდა.
ხშირად ეს ადამიანები არამხოლოდ თავისი ავადმყოფობისგან, არამედ სხვა ადამიანებისგან არასერიოზული დამოკიდებულების გამო იტანჯებიან. როცა ხმა, რომელსაც შენ გამოსცემ თავად არ გაღიზიანებს, სხვას რატომ უნდა შეუშალოს ხელი – მსგავსი ეგოცენტრული დამოკიდებულება მისოფონიით დაავადებულებს აგიჟებთ. ისინი არ სტუმრობენ ხმაურიან ადგილებს, არ დადიან საზოგადოებრივი ტრანსპორტით და ხშირად მარტო სძინავთ.
ჩვეულებრივი ადამიანისთვის რთულია იმის გაგება თუ რას გრძნობენ მისოფონიკები. რთულ შემთხვევებში ასეთი ადამიანები ვერც აგრესიას უმკლავდებიან. მაგალითად, ერთხელ 13 წლის გოგონას მამის ყვირილის ხმის ატანა აღარ შეეძლო და ავტომობილის შუშა ჩაამსხვრია.
ახალმა კვლევამ აჩვენა, რომ პრობლემა ხმების მიღების შინაგან მდგომარეობაზეა. მათ უფრო ადვილად უაქტიურდებათ ტვინის ქერქის ნახევარსფერო, ვიდრე სხვებს.
მისოფონიას ვერ კურნავენ. ერთადერთი, ექიმები დაავადებულებს ფსიქიატრთან ვიზიტს ურჩევენ, ან არატრადიციულ მედიცინას სთავაზობენ. ხმოვანი თერაპია პრობლემას მნიშვნელოვნად ეხმარება. პაციენტებს ყურში სპეციალურ აპარატს უმაგრებენ, რომელიც ხმის ფონს ქმნის.
